“Mur. 12 kawałków o Berlinie“* to zbiór dwunastu berlińskich reportaży. Sercem całej książki jest Mur Berliński, nie tylko w znaczeniu historycznym, ale również w metaforycznym. Mimo że muru już nie ma, a zarówno Berlin, jak i całe Niemcy, stały się jednością, to podział, który ta granica wniosła w podświadomość mieszkańców, jest jeszcze bardzo głęboko i mocno wrośnięty. Mur, którego fizycznie już nie ma, nadal dzieli.
Reklama/Werbung: jeżeli kupisz książkę klikając w ten link, wspierasz moją działalność blogową. Dziękuję!
Autorzy poszczególnych reportaży to:
Katarzyna Brejwo
Juliusz Ćwieluch
Merle Hilbk
Urszula Jabłońska
Magdalena Kicińska
Nataša Kramberger
Jens Mühling
Kaja Puto
Antje Rávic Strubel
Ziemowit Szczerek
Maciej Wasielewski
Agnieszka Wójcińska
Moje odkrycia z książki “Mur. 12 kawałków o Berlinie”
Jak to zazwyczaj bywa w takich książkach, również w “Mur. 12 kawałków o Berlinie“* są reportaże, które mniej mnie zaciekawiły. Każdy z nich przedstawia Berlin i Mur Berliński z innej perspektywy. Dla mnie zawsze najbardziej interesujące są historie imigranckie, o różnicach kulturowych i ścieraniu się dwóch odrębnych światów.
Niby w Berlinie, ale tak naprawdę ciągle w Turcji
Opowieść o Turczynce Seyran bardzo mnie wzruszyła. Seyran przyjechała do Niemiec w 1969 roku z rodzicami-gastarbeiterami. Mała dziewczynka Seyran zamiast bawić się beztrosko z rówieśnikami, musiała usługiwać swoim braciom i wykonywać wiele prac domowych. Nie mogła nawet chodzić do koleżanek ze szkoły, bo przecież nie wiadomo, co może wydarzyć się w niemieckich domach. Dziewczynka była bardzo zdolna i bardzo dobrze się uczyła, a w domu dostawała tylko bury. Dlatego tak polubiła szkołę i naukę – mogła być tam kimś innym, a domowy świat bardzo różnił się od tego szkolnego. Z biegiem lat tej ambitnej, uzdolnionej i pewnej siebie dziewczyny jest w Seyran więcej niż tej usłużnej. Osobowość wyzywanej i bitej tureckiej dziewczynki powoli znika. Jak pogodzić tak odległe rzeczywistości, których granice przekracza się każdego dnia? Nie zdradzę Ci jaką decyzję podjęła Seyran, powiem tylko, że wybrała życie w strachu.
“W szkole każą jej myśleć i mówić, w domu – milczeć i słuchać.”
W reportażu Katarzyny Brejwo możemy przeczytać kilka historii tureckich rodzin. Są to między innymi opowiadania dziewczyn, które muszą uciekać przed swoim ojcem, by chronić własne życie. Powodów może być mnóstwo! Może to być np.: brak przywitania ojca po jego pracy, chęć zrobienia matury, związek z Niemcem lub ucieczka z domu, która odbiera honor rodzinie. A honor odzyskać można jedynie poprzez… zabójstwo honorowe. W ten sposób, z rąk własnego brata na przystanku autobusowym w Berlinie, zginęła 23-letnia Hatun Sürücü. Było to w 2005 roku.
Czy winę za to, że w Niemczech ciągle dochodzi do zabójstw honorowych na muzułmankach, jest MULTIKULTI? Czy winny jest system, który zezwala na różnorodność i pielęgnowanie własnej kultury przez imigrantów?! Taka poprawność polityczna nie pozwala na krytykowanie innych kultur, nawet w tak drastycznych przypadkach jak łamanie praw człowieka. A bez krytyki jak inaczej walczyć z tym w stolicy europejskiego kraju?
“Multikulti w wydaniu niemieckim, twierdzi Ates, trzyma się wyjątkowo mocno, bo Niemcy – z racji swojej historii – nie chcą być oskarżeni o rasizm.”
Kolejne tunele, by pomóc uciekać
W nocy z 12 na 13 sierpnia 1961 roku wyrósł, jak spod ziemi, mur. Wszystko się wówczas zmieniło. Rozdzielono rodziny, zburzono domy, zamurowywano okna. Ludzie obudzili się nagle w zupełnie innym świecie niż w ten, w którym zasypiali. Naturalną konsekwencją takiej polityki były ucieczki. Tuneli, które pomagały uciekać z Berlina Wschodniego do Zachodniego naliczono do dzisiaj 75, chociaż jedynie 19 z nich z powodzeniem pomogły w ucieczce. Dla porównania tunelami z Berlina Wschodniego uciekło około 300 osób, natomiast z fałszywymi papierami około 10 tysięcy. Jednak w pewnym momencie historii ucieczka z podrobionymi dokumentami staje się niemożliwa, bo strażnicy nabrali czujności i wprowadzono dokładne listy osób przekraczających granice.
“Miasto przecięto na pół. Podzielono ulice, linie tramwajowe i metro, skwery i place.”
Przy budowie tunelu brano pod uwagę miejsce, w którym powstawał i to, gdzie miał mieć swoje wyjście. Bardzo ważna była również gleba oraz poziom wód gruntowych. Czasami ktoś zauważył, że coś się dzieje i praca szła na marne. Innym razem z niewiadomych przyczyn o planie dowiadywało się Stasi i dochodziło do aresztowań niedoszłych uciekinierów. Ludziom, którzy byli zaangażowani w budowę tunelu i ucieczkę cały czas towarzyszył strach. Na każdym etapie mogło się coś posypać. W książce “Mur. 12 kawałków o Berlinie“* przeczytamy historię Borisa, który zorganizował kilka ucieczek tunelami. Największe wrażenie zrobiła na mnie opowieść o tunelu kopanym w Zehlendorfie. Aż ciarki przechodzą po plecach, ale tego Ci tutaj nie zdradzę, żeby nie zepsuć lektury.
“Mur. 12 kawałków o Berlinie” czy warto?
Mur Berliński jest bardzo ważnym elementem wpływającym na mentalność berlińczyków i krajobraz samego miasta. Historii wokół Muru, jego powstania i upadku, jest wiele. Mnie najbardziej ujmują opowieści o ówczesnej społeczności, anegdoty ludzi, którzy w tamtym czasie żyli na terenie Berlina. Uważam, że nie da się zrozumieć mentalności Berlińczyków bez zanurzenia się w historie Muru Berlińskiego. Mur jest ciągle żywy w świadomości tego miasta.
Cytaty pochodzą z książki “Mur. 12 kawałków o Berlinie” pod redakcją Agnieszki Wójcińskiej.
Linki, które mają znaczek gwiazdki (*) są linkami afiliacyjnymi, czyli jeżeli kupisz dany produkt po kliknięciu w ten link, to dostanę z tej transakcji prowizję. Dla Ciebie nie ma żadnych zwiększonych kosztów.
Die mit Sternchen (*) gekennzeichneten Links sind Provisions-Links, auch Affiliate-Links genannt. Wenn du auf einen solchen Link klickst und auf der Zielseite etwas kaufst, bekomme ich vom betreffenden Anbieter oder Online-Shop eine Vermittlerprovision. Es entstehen für dich keine Nachteile beim Kauf oder Preis.
Z czego słynie Berlin? Na to pytanie odpowiedzi mogę być przeróżne! Dla jednych Berlin będzie miastem dobrych kebabów. Dla innych odznacza się Wyspą Muzeów, a jeszcze dla niektórych będzie imprezowym centrum Europy. Jednak są takie miejsca w Berlinie, które kojarzą wszyscy! Miejsca turystyczne i zawsze bardzo zatłoczone. To architektoniczno-kulturowe symbole Berlina. Każde coś oznacza i każde wyrosło z historii tego miasta.
Brama Brandenburska /Brandenburger Tor
Brama Brandenburska to berlińska “oczywista oczywistość”. To nie tylko główne miejsce odwiedzane przez turystów, ale również lokalizacja wielu pikiet i wydarzeń społeczno-kulturowych stolicy. Brama Brandenburska to najbardziej znany z symboli Berlina. O historii Bramy Brandenburskiej i jej wyjątkowości już pisałam, więc w tym miejscu odeślę Cię do moich postów. 🙂
Symbol Berlina: Brama Brandenburska Fot. Migrantka
Najwyższy punkt nie tylko Belina, ale i całych Niemiec – Wieża Telewizyjna (Berliner Fernsehturm). Nie sposób jej nie zauważyć, bo widać ją niemalże z każdego zakątka tego miasta! Wieża Telewizyjna jest nie tylko miejscem lokalizacji nadajników radiowych i telewizyjnych, lecz dodatkowo wieżą widokową. Dzięki niej możemy z wysokości 203 m n. p. m. podziwiać panoramę Berlina!
Wieża Telewizyjna na początku miała pokazywać efektywność systemu socjalistycznego, a kula wieży miała przypominać sowieckie satelity Sputnika. Dzisiaj jest zaraz obok Bramy Brandenburskiej najpopularniejszym symbolem Berlina. A co ciekawe, Wieża Telewizyjna uzyskała w 1979 roku status pomnika w Niemczech i dzierży go do dziś.
Symbol Berlina: Wieża Telewizyjna Fot. Migrantka
Reichstag
Kolejnym architektonicznym symbolem stolicy Niemiec jest Reichstag, czyli gmach niemieckiego parlamentu. Na tle innych budowli wyróżnia go szklana kopuła, która służy również za platformę widokową.
To w tym budynku co 5 lat Zgromadzenie Federalne wybiera prezydenta oraz ma tam swoje biuro Angela Merkel. Gdy byłam w Reichstagu, przewodnik mówił jednak, że bywa w nim rzadko i dość nieregularnie. 😛
Gmach Reichstagu to również miejsce wielu politycznych sporów i wydarzeń. To on został ofiarą pożaru w 1933 roku oraz późniejszych zniszczeń wojennych. Budynek był również jednym z głównych celów militarnych podczas ataków na Berlin, ponieważ symbolizował faszystowski reżim. Pomimo tego, że w tamtym okresie był już bardzo zniszczony.
Do Reichstagu można wejść za darmo, wystarczy tylko wcześniej się zarejestrować, a można to zrobić online. Podczas zwiedzania kopuły dostępny jest audio-guide w języku polskim.
Symbol Berlina: Reichstag Fot. Migrantka
Mur Berliński /Berliner Mauer
Mur Berliński, czyli coś co stanowi o charakterze tego miasta i do dzisiaj, choć już nie istnieje, symbolicznie dzieli Berlińczyków.
Ślady Muru Berlińskiego można znaleźć w różnych częściach stolicy. Najbardziej popularna jest East Side Gallery, czyli ponad 1000 metrowy fragment muru z galerią obrazów i grafik.
Kolejnym miejscem, gdzie można znaleźć historię Muru jest THE WALL – asisi Panorama Berlin. Jest to rekonstrukcja panoramy podzielonego Berlina i znajduje się zaraz obok Checkpoint Charlie.
Idąc śladami Muru Berlińskiego warto odwiedzić także Miejsce Pamięci Muru Berlińskiego na Bernauer Strasse. Znajdują się tutaj fragmenty muru zachowane w stanie oryginalnym wraz z wieżą strażniczą. Odbywają się tu często również wystawy związane z tą tematyką.
Symbole Berlina: Mur Berliński THE WALL – asisi Panorama Berlin Fot. Migrantka
Berlińskie miśki /The Buddy Bear
Spacerując po Berlinie nie sposób nie zauważyć wyglądających zewsząd miśków. Kolorowe, w różne wzory i ubiory, charakterystyczne – berlińskie niedźwiedzie. Typowa niedźwiedzia rzeźba ma łapy skierowane ku górze, jednak “na mieście” można spotkać nawet takie co stoją na głowie. 🙂
Niedźwiedź to nie tylko symbol Berlina, który znajduje się również na fladze i w herbie tego miasta. Figury dużych miśków rozmieszczone na terenie Berlina to wynik akcji “United Buddy Bears”. Każdy z niedźwiedzi ma dwa metry wysokości, waży około 50 kilo oraz propaguje tolerancję, porozumienie między narodami i kulturami. Niedźwiedzie zdobione są przez artystów z całego globu i często robią światowe tournée, by wspierać tolerancję w innych zakątkach świata.
Berlin to miasto multi-kulti, dlatego tolerancyjne niedźwiedzie serdecznie witają ludzi ze wszystkich kontynentów w stolicy. Pomysł akcji “United Buddy Bears” narodził się w 2001 roku w Niemczech przed Bramą Brandenburską, gdzie odbyła się pierwsza wystawa miśków.
Na początku powstało 350 niedźwiedzi, które z Berlina rozprowadzono po całym świecie. Akcja została na tyle dobrze przyjęta, że rozprzestrzeniła się również w innych państwach i jest wspierana przez UNICEF i ONZ.
I to tyle! Wiem, że każdemu Berlin będzie kojarzył się z czymś innym i dlatego tak lubię to miasto! To miasto ma wiele twarzy i wszyscy mogą odnaleźć tutaj coś dla siebie. Ja w Berlinie widzę różnorodność, którą uwielbiam. Można tutaj wylegiwać się na plaży, chodzić po lasach, “wspinać się” na niewielkie wzniesienia, imprezować, zwiedzać… możliwości jest ogroooom! Zachęcam do poznawania tego miasta, bo jest naprawdę wyjątkowe!
9 listopada to wyjątkowa data w historii Niemiec, a w szczególności Berlina. Wówczas bowiem runęła granica podziału stolicy i de facto całej Europy – Mur Berliński. Historia Muru Berlińskiego jest widoczna po dziś dzień w mentalności Berlina. Dzisiaj żyjemy w globalnej wiosce – w czasach bez granic oraz bez barier czasowych i przestrzennych. Internet dał nam możliwość bycia w każdym wymarzonym miejscu, jeżeli nie fizycznie to przynajmniej “sieciowo”. Bo czym współcześnie są odległości i bariery? Możemy rozmawiać z ludźmi z całego świata, a bezpośredni kontakt z innymi kulturami stał się banalnie prosty. Jednak jeszcze całkiem niedawno, mieszkańcy jednego miasta nie mogli swobodnie przemieszczać się ze wschodu na zachód i odwrotnie. Społeczność Berlina, bo o tym mieście mowa, brutalnie podzielono na dwie części. Dotychczasowy sąsiad stawał się niekiedy dalekim obrazem zza muru.
Historia Muru Berlińskiego i jego budowa
Zacznijmy od początku. Historia Muru Berlińskiego pewnie jest Wam pokrótce znana (przynajmniej taką mam nadzieję). Jednak ciekawostek na temat jego budowy jest tak dużo, że nie sposób o wszystkich opowiedzieć za jednym zamachem. Budowy Muru Berlińskiego nikt, oprócz władz komunistycznych oczywiście, się nie spodziewał. Noc zapowiadała się spokojnie i nikt nie przypuszczał, że rano Berlińczycy obudzą się w zupełnie innym świecie.
Co więcej, środkowa część Berlina była zostawiona bez przywódcy, który był zaangażowany wówczas w swoją kampanię wyborczą. Po prostu w nocy, 13 sierpnia, bez żadnego ostrzeżenia, radziecka część Berlina wypełniła się policjantami i żołnierzami, którzy zaczęli zbliżać się do granicy swojego Sektoru. Policja Ludowa (Vopo – Volkspolizei) oraz Straż Graniczna zaczęła rozciągać drut kolczasty, zrywać bruk i stawiać słupy graniczne, aby później, jak się okazało postawić, mający 156 km, mur.
Komunistyczna część Berlina dowodziła administracją metra i pociągów, których tory rozciągały się po całym mieście. Dlatego w tę noc zostały one po prostu wstrzymane, a z 81 ulic łączących Berlin Zachodni ze Wschodnim zostało przejezdnych tylko 12. Budowa Muru Berlińskiego była policzkiem wymieszonym władzom Zachodnim – Francuzom, Brytyjczykom i Amerykanom. Jednocześnie, jak powiedział Kennedy, była to, dla reszty świata, oznaka upadku i klęski komunizmu.
Zdradzeni przez Zachód!?
Budowa Muru Berlińskiego zszokowała nie tylko Berlińczyków, ale również obywateli całego świata. Jednakże dlaczego wśród polityków Zachodniego Berlina nie było konkretnej reakcji?! Możemy sobie myśleć, że jak zwykle podli rządzący zostawili biednych i niczemu niewinnych ludzi samych sobie. Ale szczerze, jaką mieli opcje? Rozpocząć kolejną wojnę i znowu roznieść podnoszący się z ruin Berlin? Wiedzieli, że nie mogą nic zrobić… Oczywiście okazać niezadowolenie, ale po za tym, kompletnie nic.
Odmiennie zareagowali Berlińczycy, zwykli obywatele, którzy, 13 sierpnia 1961 roku, obudzili się w podzielonym murem mieście. Z dnia na dzień zostali odseparowani od przyjaciół, rodziny i znajomych i nie mogli się z tym pogodzić. Dlatego zaczęły się protesty i starcia z Policją Ludową NRD (niem. DDR). Niestety już w ciągu dwóch tygodni od rozpoczęcia budowy Muru tysiące ludzi zostało schwytanych, a komuniści skutecznie zamykali usta protestującym mieszkańcom BerlinaWschodniego. Władze części zachodniej nie mogły zbyt wiele na to poradzić, jednakże obywatele Berlina Zachodniego w protestach pokazywali swoje niezadowolenie i wsparcie dla przyjaciół zza muru.
Checkpoint Charlie
23. sierpnia z wszystkich przejść granicznych zostało już tylko 7. Jedno z nich możemy oglądać po dziś dzień w centrum Berlina – Checkpoint Charlie. Wiele osób w pierwszych dniach od budowy Muru próbowało uciekać, dlatego przejścia były w szybkim tempie likwidowane. Przy formowaniu Muru Berlińskiego budowlańcy zamurowywali nawet drzwi domów, które leżały na granicy Sektorów. Po zamurowaniu drzwi, ludzie próbowali uciekać przez okna, dlatego mieszkańców stref przygranicznych przesiedlano, a domy najzwyczajniej burzono. Dopiero w 1963 roku, czyli dwa lata po postawieniu Muru Berlińskiego zawarto pierwsze porozumienie o przepustkach. Dzięki niemu umożliwiono tysiącom Berlińczyków z części zachodniej odwiedzać swoich bliskich z Sektora Radzieckiego.
Codzienność podzielonego murem narodu
Miasto murem podzielone… jak żyć? Jak odnaleźć się w miejscu przeciętym na pół? Kiedy o tym myślimy budzi się w nas współczucie i dla Niemców, którzy żyli wówczas w części radzieckiej i dla Polaków, którzy tkwili w tym samym PRL-owskim bagnie… Jednak jeżeli zastanowimy się dłużej, to tak na prawdę na oddzielonej od świata wyspie żyli obywatele Berlina Zachodniego! To oni zostali zamknięci i odseparowani od reszty, jak bakteria. Paradoks tkwi w tym, że ludzie, którzy czuli się wolnymi i byli wolni mieszkali na ogrodzonym ze wszystkich stron terytorium.
Jak ta sytuacja dużo mówi o wolności! To czy jest ktoś wolny nie zależy od tego, gdzie się fizycznie znajduje, tylko tym kim jest i co możesz zrobić! Wówczas to zamknięty Berlin Zachodni stanął przed problemami logistycznymi z handlem i transportem, ponieważ nie mógł korzystać z dróg dojazdowych do Berlina, które leżały na terenie DDR. I odwrotnie – jeżeli ZSRR zabraniało korzystania ze “swoich” dróg to RFN również nie zgadzało się na przejazd urzędników radzieckich drogami Berlina Zachodniego… Ciężko to sobie wyobrazić… Dopiero w 1971 roku podpisano umowę, która regulowała tę sprawę.
Antyfaszystowski wał ochronny
W komunistycznej propagandzie Mur Berliński był “antyfaszystowskim wałem obronnym” i generalnie ludzie mieszkający po wschodniej części obmurowania powinni być wdzięczni swoim socjalistycznym wybawcom za ratunek od wstrętnego zachodniego świata. Władze radzieckie chroniły po prostu swoich “rodaków” przed agresją, sabotażem i innymi brudami Zachodu. Niestety, wspak komunistom ludzie i tak chcieli uciekać do przeklętej cywilizacji RFN – w czasie 28 lat istnienia Muru ponad 5 tysięcy osób zdołało uciec. Przypadek? Nie sądzę.
Wyczekiwany upadek Muru Berlińskiego
9 listopada – po 28 lata istnienia – Mur Berliński upada. W 1989 roku ruszyła lawina zdarzeń, która doprowadziła do upadku Muru. Nie bez znaczenia była tutaj także zmieniająca się sytuacja w Polsce i w innych miejscach Europy Bloku Wschodniego. Bezpośrednią przyczyną do masowego ruszenia ludzi w stronę muru było jedno małe nieporozumienie informacyjne “DDR otwiera granice”. Ludzie ruszyli w stronę Muru sprawdzić, czy aby na pewno zapewniona w mediach wolność podróżowania jest prawdą. Oczywiście służby nie zostały o niczym poinformowane, co groziło użyciem siły wobec narastającego przy przejściach granicznych tłumu.
Oddziały odpowiedzialne za Mur Berliński były w “lekkiej” konsternacji i nie wiedziały chwilowo co robić z tym fantem. Otworzyli zatem jedno przejście i pozwolili na niewielką migrację ludności kontrolując jednocześnie paszporty. Jednakże jak to z plotkami czy informacjami takiej rangi bywa, wieść szybko rozniosła się po mieście. Kolejny napływ Berlińczyków pod Mur spowodował, mimo ciągłych braków rozkazów, otwarcie innych przejść granicznych. Skandujący głośno tłum wywierał wystarczającą presję na służbach – Berlińczycy wiwatowali, krzyczeli i tańczyli na murze – powoli otwierano przejścia, przed północą również przejście Checkpoint Charlie.
Poranek wolności
Obywatele podzielonego miasta witali się ze łzami w oczach! Rano Berlin obudził się w zupełnie innym stanie, wybudził się z trwającego 28 lat koszmaru – ludzie świętowali upadek granicy. Miasto pogrążyło się w cudownym chaosie. Mieszkańcy wiwatowali i z zapałem ruszali do rozwalania Muru Berlińskiego! 12. listopada na Placu Poczdamskim (Potsdamer Platz) otwarto pierwsze oficjalne nowe przejście graniczne, a 22. grudnia uwolniono od murowanych granic Bramę Brandenburską! Kontrola muru z czasem słabła – ludzie przechodzili przez wyrwy w murach, a kontrole graniczne przez nowe przejścia były mniej rygorystyczne. W 1989 roku odbył się pamiętny Sylwester przy uwolnionej już Bramie Brandenburskiej, która de facto bardzo w czasie upadku Muru Berlińskiego ucierpiała … 🙁
Upadek Muru Berlińskiego to nasz wspólny sukces!
Wielu mówi, że upadek Muru Berlińskiego jest niesłusznie brany na piedestał jako początek wyzwalania się Europy spod rządów komunistycznych. Jednak myślę, że ten kto rozsądny i roztropny wie, że wszystko zaczęło się u nas, w Polsce. Ale spokojnie, bez paniki – Niemcy również to wiedzą! Dlatego w 2009 roku podczas 20. rocznicy upadku Muru Berlińskiego runęły wielkie kostki domina. Pierwszą kostkę domina popchnął nie nikt inny, jak sam Lech Wałęsa.
Pisałam już o tym trochę więcejTUTAJ. Kostki domina były nie tylko symbolem Muru Berlińskiego, ale również lawiny zdarzeń tamtych czasów. Lawinę zapoczątkowaną przez Polskę i naszą polską solidarność! To, że napisałam solidarność z małej litery to nie błąd, zrobiłam to celowo. Chodzi mi o tą naszą ludzką solidarność, a nie konkretnie ten Związek Zawodowy. Podsumowując, nie ma co się kłócić, tylko należy świętować nasz wspólny sukces!
3 października to państwowe święto w Niemczech — dzień pełen dumy i wspólnych obchodów. To właśnie w tym dniu świętuje się Dzień Jedności Niemiec (niem. Tag der Deutschen Einheit). To symboliczna data zjednoczenia kraju po upadku Muru Berlińskiego. W tym artykule przeczytasz o tym, dlaczego Dzień Jedności Niemiec obchodzony jest właśnie 3 października oraz jaka jest historia tego święta.
Z okazji Dnia Jedności Niemiec od 25 do 29 września 15 % rabatu w NTFY DE.
Kod dla Ciebie: y.migrantka15
reklama
Dlaczego zjednoczenie Niemiec obchodzone jest 3 października?
Dzień Jedności Niemiec to święto federalne obowiązujące na terenie całych Niemiec.Gdy jednak usłyszałam, że zjednoczenie kraju świętuje się 3 października, to byłam nieco zaskoczona. Historia Muru Berlińskiego wskazywałaby przecież, że to 9 listopada, czyli dzień upadku Muru, jest bardziej logiczną datą na obchody tego święta.
Jednak inne tragiczne wydarzenia historyczne, które również przypadały na dzień 9 listopada, wykluczyły ostatecznie tę datę jako kandydatkę na obchody zjednoczenia. 9 listopada, oprócz upadku Muru, miała miejsce także Noc Kryształowa w 1938 roku, Pucz Monachijski 1923 roku czy Rewolucja Listopadowa w 1918 roku. Swoją drogą ten dzień jest często dniem zwrotnym w historii Niemiec. Niesamowity zbieg okoliczności kumulujący się akurat w ten dzień.
Ustanowienie święta Dnia Jedności Niemiec
W okresie po II wojnie światowej do upadku Muru Berlińskiego państwo niemieckie było podzielone na dwie części — RFN oraz NRD (niem. DDR). Były to dwa osobne byty polityczno-systemowe, które należało organizacyjnie połączyć.
W 1990 roku władze obydwóch części podpisały Traktat Zjednoczeniowy (niem. der Einigungsvertrag), który regulował rozpad NRD i jednoczesne wcielenie tej części Niemiec do Republiki Federalnej. Traktat dotyczył wielu problemów zjednoczenia — od tych społecznych, poprzez gospodarcze, aż po walutowe. Umowa ustalała nie tylko zasady połączenia, ale także nazwała Berlin stolicą połączonego narodu oraz ustaliła datę 3 października jako państwowe święto — Dzień Jedności Niemiec.
Historia zjednoczenia Niemiec stanowi fascynujący rozdział w dziejach tego kraju. Rozpocznijmy od początku, od momentu podziału Niemiec po zakończeniu II wojny światowej. Po klęsce III Rzeszy w 1945 roku Niemcy zostały podzielone na dwie strefy okupacyjne: wschodnią pod kontrolą Związku Radzieckiego i zachodnią, nad którą pieczę sprawowali Amerykanie, Brytyjczycy i Francuzi. Ten podział był początkiem długotrwałego okresu podzielonej tożsamości niemieckiej.
NRD — Niemiecka Republika Demokratyczna RFN — Republika Federalna Niemiec
Wpływ zimnej wojny na podział kraju był nieunikniony. Niemcy stanęły po dwóch różnych stronach konfliktu, z NRD będącą państwem wpływu Związku Radzieckiego na wschodzie, a RFN stającą się sojusznikiem Zachodu. Granica między dwiema częściami Niemiec, znana jako „żelazna kurtyna”, była jednym z symboli zimnej wojny.
Punkt zwrotny nastąpił 9 listopada 1989 roku, kiedy to Upadek Muru Berlińskiego stał się rzeczywistością. Wydarzenie to symbolicznie zaznaczyło koniec podziału Niemiec i otworzyło drogę ku zjednoczeniu. Mur, który przez lata stanowił fizyczną i symboliczną barierę, został zburzony przez ludzi pragnących wolności i jedności. To właśnie Upadek Muru Berlińskiego stał się kamieniem milowym na drodze do Dnia Jedności Niemiec, który obchodzimy 3 października.
Jak Niemcy świętują Dzień Jedności Niemiec?
W Niemczech zachwycam się tym, że nawet w przypadku poważnych świąt narodowych, atmosfera jest niesamowicie radosna, a obchody niosą ze sobą wspólną zabawę i taniec. To jest to, czego według mnie, brakuje nam podczas obchodów polskiego Dnia Niepodległości. U nas widzimy wielkie i często mało przyjazne parady, które kończą się nieporozumieniami na ulicach. W szkołach organizowane są apele, a młodzież śpiewa pieśni patriotyczne. Wszystko to odbywa się na poważnie i pompatycznie, pomimo że 11 listopada jest przecież dniem radości ze zjednoczenia po wielu latach niewoli.
W przeciwieństwie do Polski niemiecka tradycja obchodów Dnia Jedności Niemiec opiera się na organizowaniu ogromnych festynów, zwanych „przyjęciami obywatelskimi”. Co roku te wspaniałe imprezy odbywają się w innym regionie Niemiec, rotacyjnie w każdej z ich stolic wojewódzkich. Ta tradycja jest kontynuowana z niewielkimi zmianami od roku 1990 i nadal przyciąga tłumy entuzjastów.
Cześć! Jestem Martyna — autorka tego bloga i podcastu “Kroniki migrantki”. Z zawodu jestem socjolożką i dziennikarką, a z zamiłowania Migrantką. Jeżeli chcesz usłyszeć, że na emigracji wszystko jest piękne i kolorowe, to jesteś w złym miejscu. Swoim blogowaniem pokazuję życie w Niemczech bez ściemy. Więcej o mnie! –>
ZAPISZ SIĘ NA MÓJ NEWSLETTER ⮧
Migracyjny newsletter
Zapisz się na mój migracyjny newsletter i bądź na bieżąco!*
JESZCZE TYLKO CHWILA I BĘDZIESZ Z NAMI!
Teraz leć do swojej skrzynki i potwierdź subskrypcję!
